ป.ป.ร. และ ภ.ป.ร กับประชาธิปไตยในสยาม/ไทย ขอบคุณบทความจาก ม.ร.ว.พฤทธิสาณ ชุมพล พระนาม "ภูมิพล" ได้รับพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชมานะพยายามตลอด 9 ปีแห่งรัชกาลที่จะทรงอำนวยและดูแลให้ระบอบประชาธิปไตยมีขึ้นจริงในสยาม โดยทรงเห็นว่า ประชาธิปไตยประเภท Constitutional Monarchy หรือ “ระบบกษัตริย์ในระบอบรัฐธรรมนูญ” น่าจะเหมาะสมที่สุดเพราะสอดคล้องกับวัฒนธรรม จะได้มั่นคงยั่งยืน ครั้นได้ทรงตรวจสอบจนแน่พระราชหฤทัยแล้วว่าไม่ทรงประสบความสำเร็จ อีกทั้งบัดนั้นไม่ทรงมีอำนาจแล้วจึงไม่อาจทรงปกป้องคุ้มครองปวงประชาได้ตามที่ทรงสัญญาไว้เมื่อทรงบรมราชาภิเษกเป็นพระราชาสมบูรณาญาสิทธิ์พระองค์จึงทรงแสดงความรับผิดชอบโดยการสละราชสมบัติมาจากประเทศอังกฤษ เมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2477 ในวาระนั้น ได้รับสั่งอย่างไม่เป็นทางการแก่ผู้ใกล้ชิดว่า “ความขัดแย้งระหว่างกษัตริย์กับรัฐบาลเป็นอันตรายขัดขวางความก้าวหน้าของประเทศ ถ้าได้พระมหากษัตริย์ที่ราษฎรให้ความนับถืออย่างจริงใจ ความขัด
ศึกษาพระราชประวัติและพระราชกรณียกิจ ในพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีฯเพื่อสืบทราบพระคติและพระปัญญา พระอุปนิสัยเพื่อเป็นแก่นแกนในการศึกษาเรื่องราวด้านต่างๆ เช่น การเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม รวมทั้งพัฒนาการทางการเมือง การปกครองในระบอบประชาธิปไตยไทย ( บทความและภาพที่เผยแพร่นี้เป็นการเฉลิมพระเกียรติและเพื่อเป็นวิทยาทานเท่านั้น ไม่มุ่งหาผลกำไรหรือรายได้ใดใด หากนำไปใช้กรุณาอ้างอิงที่มาด้วย จักขอบคุณมาก)