ภาพยนตร์เป็นสื่อวัฒนธรรมที่ให้ความบันเทิงในช่วงเวลาพักผ่อนหย่อนใจของผู้คนทุกสังคม ภาพยนตร์เป็นประดิษฐ์กรรมในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 หลังจาก Edison และ Lumiere สามารถฉายภาพเคลื่อนไหวปรากฎแก่สาธารณชน ภาพยนตร์จึงกลายเป็นสื่อบันเทิงสำคัญในสังคมสหรัฐอเมริกาและยุโรปไม่นานนัก หลังจากนั้นภาพยนตร์ก็แพร่กระจายทั่วโลกในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เวียดนาม ลาว กัมพูชา พม่า มาเลเซีย สิงคโปร์ อินโดนีเซีย บรูไน ฟิลิปปินส์ รวมถึงไทย ต่างรับเอาวัฒนธรรมความบันเทิงในการชมภาพยนตร์จากการนำเข้าของประเทศเจ้าอาณานิคม อย่าง อังกฤษ ฝรั่งเศส เนเธอร์แลนด์ และสหรัฐอเมริกา สำหรับประเทศไทยในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว มีชาวตะวันตกที่นำภาพยนตร์เข้ามาฉายครั้งแรกในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2440 นายเอสจี มาร์คอฟสกี้ (S.G. Marchovsky) น่าจะเป็นชาวรัสเซีย ลงประกาศในหนังสือพิมพ์บางกอกไตมส์ แจ้งกำหนดการแสดงที่เรียกว่า “การละเล่น ซีนีมาโตแครฟของชาวปารีส” ณ โรงละครหม่อมเจ้าอลังการ (มาลากุล) ข้างประตูสามยอดเป็นเวลา 3 วัน “ซีนีมาโตแครฟ” น่าจะเป็นเพียงภาพเคลื่อนไหวเหตุการณ์ในกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส หลังจากน
ศึกษาพระราชประวัติและพระราชกรณียกิจ ในพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีฯเพื่อสืบทราบพระคติและพระปัญญา พระอุปนิสัยเพื่อเป็นแก่นแกนในการศึกษาเรื่องราวด้านต่างๆ เช่น การเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม รวมทั้งพัฒนาการทางการเมือง การปกครองในระบอบประชาธิปไตยไทย ( บทความและภาพที่เผยแพร่นี้เป็นการเฉลิมพระเกียรติและเพื่อเป็นวิทยาทานเท่านั้น ไม่มุ่งหาผลกำไรหรือรายได้ใดใด หากนำไปใช้กรุณาอ้างอิงที่มาด้วย จักขอบคุณมาก)